عاشوارایی که هنوز نیم قرن هم از آن نگذشته

تحول، در منطقه، قاره و در کل جهان.

عده ای حرکتی عظیم انجام دادندکه در سرتاسر تاریخ بی سابقه است. چیز زیادی نمیخواستند.«می میریم اما ذلت نمی پذیریم».این شعار آشناست.آری، این شعار مردی از گذشته، حال و آینده است.

او کسی بود که حتی کودک شش ماهه اش را به قتلگاه آورد تا لحظه ای زیر بار ذلت نباشد.

مردی از تبار آن خورشید در ایران چشم بر جهان گشود(در خمین) او نیز تمام اصحابش را به میدان آورد اصحاب او چونان کوفیان نبودند که امامشان را وانهند و در پی دنیای دون باشند.

با دست خالی در برابر طاغوت و یزید صف آرایی کردند و بر جور زمان چیره شدند.

آری آن مرد از تبار خورشید از نسل حسین(ع) بود.حسینی زندگی کرد، حسینی پایمردی کرد و نهضتی حسینی طراحی و رهبری نمود.

در جایی که حتی مسئولین خیانت کردند یکتنه در برابر قلدرهای اجنبی ایستاد و با صدایی که جهانیان را متحول کرد گفت: «آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند.»

با خون، اصحابش این شعار را امضاء کردند و جور زمان را از مملکت فراری دادند و باز، پس از هزار و چهارصد سال شهدایی کربلایی بر زمین در خون غلطیدند تا حقانیت اسلام را فریاد بزنند.

---

پی نوشت: 22بهمن 57 و عاشورای 61