بازگشت از سفر

کاش می ماندم میان کربلایت یا حسین/
مثل کفشی که ورودیِ حرم جامانده است.

بوی کربلا

بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا

ان شاالله فردا عازم کربلا هستم

امیدوارم قسمتم باشد

و اربعین کرب وبلا باشم

روضه خوان گریزی زد ...

شکم هایشان که سیر شد از یاد بردند که چه کسی شبها کیسه های غذا را در خانه هایشان می آورد.

از یاد بردند که او کیست.

وقتی تمامی خوبی هایش را از یاد بردند در کربلا بر خانواده اش تاختند و کشتند و به اسارت بردند تا جواب خوبی های پدر را اینگونه به پسر مظلومش بدهند.

پدر یتیمان آنها را اکرام کرد

ولی آنها یتیمان پسر را سیلی زدند و از پشت بام ها سنگ بر ایشان پرت کردند.

پدر برای یتیمان آنها غذا آورد

ولی آنها برای یتیم پسر سر پدر را.

پدر در جنگ آب را بر دشمنانش نبست

اما آنها بر پسر آن پدر آبی که مال او بود و در اراضی او بود بر او بستند.

بی اجازه وارد زمین هایش شدند و در زمین های خودش او و خانواده اش را ناجوانمردانه به خاک و خون کشیدند.

و َسَیَعْلَمُ الَّذِیْنَ ظَلَمُوا اَىُّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ.

برمشامم میرسد هرلحظه بوی کربلا

اهل حرم تشنه اند....

               نوای  العطش دشت را پرکرده است
                                                           عمو قطره ی آبی
همه چشم انتظار بازگشت عمو هستند
                                                    اما

آب هم شرمنده روی عباس شد
                                           برزمین ریخت
و ...

به بهانه ی ضریح جدید ارباب

مرا از پیش خود آقا نکن دک

نمودم نام زیبایت به دل حک

دعا کن تا بقیع را هم بسازیم

«حسین جانم» ضریح نو مبارک